Rozdział X

-Jak tu pięknie...

-Masz rację.

-Mogłabym tu zostać na zawsze...

~~~

-Spakowany?!- krzyknęła Ovi

-Tak. Już biegnę.- rzucił Jerry

-Za 3 godziny mamy samolot. Boisz się?

-Samolotu? Oczywiście, że nie.

-Pytałam o poznanie prawdy.

-Lepsza najgorsza prawda od życia w niepewności.

-To ruszamy.

~~~

Na lotnisku czekała na nich Jill. Przyjechała pożegnać się i przyniosła kilka drobizgów z domu. Powinny im się przydać w poznaniu historii. Samolot wystastował z lekkim opóźnieniem. Oboje zasnęli. Nie wiedzieli więc jak długo lecą. Na miejscu byli późnym popołudniem. Wynajęli samochód w pobliskiej wypożyczalni. Garbusa. Ovi zawsze bardzo chciała taki mieć, choć na pierwszym miejscu stało MINI. Teraz spełniła swoje marzenie. Lecz to nie wszystko. Do szczęścia potrzebuje jeszcze prawdy o sobie. Autem pojechali w stronę Toskanii. Wylądowali w Rzymie, więc czekała ich około 3-godzinna jazda na północ kraju. Jechali wybrzeżem. Zatrzymali się na chwilę, by kupić coś do jedzenia. Zjedli. Wypili. Ruszyli dalej. Dojechali do Castagneto Carducci. Według wskazówek z pamiętnika Sophie. W domu zastali młodego mężczyznę. Nie do końca wiedzieli kto to, lecz wyjaśnił, że jest synem lekarza ich ojca.

-Jestem Phil. Mój ojciec leczył waszego.

-Miło mi. Jestem Olivia, a to Jeremy. Ty wiesz kim my jesteśmy.

-Wiem. Dostałem za zadanie zarządzać tym domem do waszego powrotu. Przykro mi, że dopiero teraz poznaliście prawdę.

-Jeszcze jej nie poznaliśmy. Niestety. Ale mam nadzieję, że nam w tym pomożesz. To dopiero początek.

-Znacie włoski? Czy mamy rozmawiać po angielsku?

-Znamy. Ale ty jesteś brytyjczykiem z tego co wiem, więc mówmy po angielsku.

-Bene.

~~~

Dla Olivii dzień zaczął się wcześnie. Obudziła się w nowym miejscu. Nie pamiętała do końca gdzie jest. Śnił jej się Nowy Jork i ta noc, gdy dowiedziała się o wypadku. Teraz było wcześnie rano. Zmiana czasu nie wpłynęła na nią pozytywnie. Przywyczai się. Usiadła na łóżku. Była całkiem wypana. Zeszła na dół. Z trudem przypomniała sobie gdzie jest kuchnia czy łazienka. Na szczęście dom nie był skomplikowany, aczkolwiek duży. Nalała sobie szklankę zimnej wody. Wzięła prysznic. Wyszła przed dom. Wspięła się na wzgórze i spojrzała na Toskanię. Ten widok był nieziemski.

-Jak tu pięknie...- westchnęła

-Masz rację.- odparł za nią Phil

-Mogłabym tu zostać na zawsze...